walvisvaarders

Visserij op 79 graden noorderbreedte..

De ontdekkingstocht van Willem Barentz in 1597 om een noordoostelijke doorvaart te vinden, mislukte en eindigde met een overwintering op Spitsbergen.

Wel werd ontdekt dat het er wemelde van de walvissen en dat bracht in de 17 de eeuw een bloeiende industrie op gang. Op het eiland Amsterdam in het noordwesten van Spitsbergen ontstond in de zomer zelfs een klein dorp van ca. 250 inwoners, genaamd Smeerenburg, waar de gevangen walvissen werden verwerkt.

Voor dit werk gebruikte men de gewone vrachtschepen van die dagen, zogenaamde fluiten. Het waren schepen met een voor die tijd ongewone lengte/breedte verhouding van ongeveer 4 op 1. Het tuig was eenvoudig zodat ze met relatief weinig bemanning konden varen. Ze werden voor het werk enigszins aangepast met een balk op de achtersteven waaraan sloepen konden worden opgehangen. De zijden werden hiervoor versterkt met een balkenbekleding en op het dek kwam een extra zware spil.

De jacht op walvissen bij Spitsbergen heeft een grote bloeiperiode gekend tussen ongeveer 1610 en 1670. Daarna nam de visserij snel af door overbevissing.

Neem contact op voor meer informatie